روزنامه آفتاب یزد در سرمقاله‌ای نوشت: بازی رفراندوم هم تبدیل به آن دسته از بازی‌های کسالت‌بار جریان‌های سیاسی شده است. راست و چپ می‌دانند تصمیم‌گیران احساس نیازی نسبت به رفراندوم نمی‌بینند اما هر بار اشخاص مختلف برای آنکه اذهان را منحرف نمایند و یا امتیازی کسب کنند بحث رفراندوم را مطرح می‌کنند. حسن روحانی از پرسابقه‌ترین چهره‌های سیاسی کشور است که به قول دوستان خودش زیر و بم سیاست را خوب می‌داند و بحث‌های امنیتی را هم می‌فهمد. با این‌حال تقریبا سالی یک‌بار بحث رفراندوم را مطرح می‌کند تا طرف مقابل را عصبانی کند و از قبل آن هدف و مراد اصلی خود را پیش ببرد. 
حال جالب اینجاست که طرف مقابل روحانی نیز اخیرا یاد گرفته در برابر ایده رفراندوم دولت آن هم ایده و رفراندوم را مطرح کند البته در موضوعاتی که مورد علاقه پاستورنشینان نیست.
نویسنده می‌افزاید: به نوعی این مسائل یک مدل بازی سیاسی است که نام آن را «رفراندوم‌بازی» گذاشته‌ام و مثل سایر بازی‌های سیاسی است که در نهایت باید شنونده عاقل و هوشیار باشد. 
راه انداختن چنین بازی‌‌هایی طبیعی هم به نظر می‌رسد. مسئولان وقتی در عالم واقع توانایی تغییر و تحول ندارند معمولا بیشتر حرف می‌زنند تا جنجالی راه بیفتد و اذهان منحرف شود. این خاصیت سیاست است. مدیر توانا به دنبال رضایت جامعه با عمل خود است نه شعر و شعار. فی‌المثل همین امروز قیمت یک شانه تخم‌مرغ دقیقا معادل با یارانه یک نفر در ماه شده است یعنی 45 هزار تومان! در چنین اوضاعی که گرانی به مرحله دهشتناک خود رسیده توقع نباید داشت مدیران بیایند در مورد امور جاری و مایحتاج مردم سخن بگویند بنابراین طبیعتا وارد وادی بازی‌های سیاسی و جنجالی می‌شوند تا شاید تحولی رخ دهد.
هر چند این نکته مهم را هم باید در پایان اشاره نمود که جامعه دیگر چنین بازی‌هایی نمی‌خورد. 8 سال قبل بود که «لم دادن در خودروی شاسی‌بلند و نوای استاد شجریان را گوش دادن»، «بازی سرهنگ و حقوقدان راه انداختن»، «معاشرت با هنرمندان زیرزمینی»، «خواندن شعر ما گل‌‌های خندانیم» و... می‌توانست مردم را غافلگیر و به وجد بیاورد. الان دیگر چنین نیست. 

منبع: کیهان