اصولگرایان خود را پیروز بلامنازع کارزار انتخاباتی می‌دانند که قرار است قریب به 6 ماه دیگر برگزار شود. زمین این کارزار احتمالا خالی از رقیب اصلاح‌طلب یا دست‌کم خالی از رقیب جدی اصلاح‌طلب است و این شانس پیروزی آنان را چندین برابر می‌کند، به همین دلیل است که آنها بیش از هر چیز سرگرم دعواهای درون ‌جریانی هستند، هنوز خبری از مصداق یا مصادیق نیست اما پشت‌پرده‌ها و زمزمه‌های گوشه و کنار زمین انتخابات نشان می‌دهد صف کاندیداهای اصولگرا آن‌قدر طولانی است که برای رسیدن به گزینه‌ مطلوب راهی طولانی در پیش باشد. به نظر می‌رسد که راست سیاسی به انتخابات سال 1400 امید بسته و این امیدواری باعث شده که ریل‌گذاری برای دولت بعدی را از هم‌اکنون آغاز کند. طرح استیضاح رییس‌جمهوری برای خط و نشان کشیدن یا حتی رسیدن زودهنگام به رویای پاستور که از سوی تندروهای این جریان مطرح شده، حمله مدام به دولت بر سر بودجه گرفته تا بسته‌های کمک معیشتی، مذاکره و برجام و دیپلماسی و... و موضوعاتی از این دست، دستاویز‌هایی برای این جریان سیاسی شده تا اگرچه گزینه‌ یا گزینه‌های انتخاباتی‌شان قطعی نیست اما فعالیت انتخاباتی-تبلیغاتی را با همین امکانات موجود و البته زودهنگام کلید بزنند. چه آنکه برای استیضاح رییس‌جمهوری تدارک راهپیمایی می‌بینند و از هر فرصتی اعم از ترور استفاده می‌کنند تا عرصه را بر دولت تنگ کنند.

هادی غفاری از کنشگران سیاسی اصلاح‌طلب در اظهارات اخیرش ضمن تاکید بر اینکه افراد به دنبال استیضاح در حقیقت به‌ دنبال یک‌دست کردن قدرت هستند، مطرح کرده که قدرت دراختیار رییس‌جمهوری نیست. هادی غفاری، عضو شورای مرکزی نیروهای خط امام، در رابطه با اقدامات اخیر و مکرر تندروها مبنی بر سیاسی کردن فضا برای استیضاح رییس‌جمهوری گفت: «آقایان و خانم‌هایی که به ظاهر بحث استیضاح را دنبال می‌کنند، در حقیقت به دنبال استیضاح نیستند بلکه می‌خواهند فردی جلوی روی آنها نایستد و قدرت در ایران یک دست باشد. همان‌طور که مجلس را یک‌دست کردند، قوه قضاییه را نیز یک‌دست کنند و قوه مجریه نیز یک‌دست شود و کسی را جز خود، راه ندهند.» او البته درمورد قدرت رییس‌جمهوری و جایگاهش در جمهوری اسلامی نیز توضیح داد: «در ایران دولت به معنای مقتدر وجود ندارد و دولت همواره باید در سایه قدرت‌های دیگری عمل کند.» او به خبرگزاری برنا گفته است: «در ایران نزدیک به 8 دولت وجود دارد؛ هسته سخت قدرت یک دولت است و سازمان‌هایی که فراوان هستند و همه به نوعی به هسته سخت قدرت وابسته هستند. در چنین شرایطی دولت چه کاری می‌تواند انجام بدهد؟! ما حتی شوخی کردیم و گفتیم، هر کسی در چنین شرایطی بیاید و کاندیدای ریاست‌جمهوری شود باید در عقلش شک کرد چون دولتی می‌تواند موفق باشد که خود، دولت باشد و امر و نهی و قدرت و فرمان و اجرای آن به طور صددرصد، مورد اطاعت باشد. رییس‌جمهوری که قدرت او تقسیم شده است توانایی زیادی ندارد و طبیعی است که چنین دولتی، اقتدار نخواهد داشت.» چندی پیش ایده‌ای از سوی عباس عبدی مطرح شد که بیان می‌کرد شاید با یک‌دست شدن قدرت بتوان به گشوده شدن گره امور و پیشبرد اهداف امیدوار شد. در همین راستا هم از روحانی خواست تا استعفا دهد. موضوعی که در خلال سخنان غفاری به چشم می‌خورد. علاوه بر مساله استیضاح رییس‌جمهوری که طیف تندروی راست سیاسی در ادامه کنشگری تبلیغاتی خود بر آن پافشاری می‌کند، مساله مذاکره، برجام و دیپلماسی نیز از همان دست موضوعاتی است که آنها به صراحت در مورد آن صحبت می‌کنند و گویی شعارهای انتخاباتی‌شان در این حوزه را در قالب حمله به دولت بر زبان می‌آورند. برخی معتقدند که بعد از انتخابات ایالات‌متحده اصولگرایان با تحت فشار قرار دادن دولت می‌خواهند فرصت ایجاد شده را هدر داده تا در دولت آتی مذاکره و حل مساله را به نام خود تمام کنند. محمدصادق جوادی‌حصار، عضو حزب اعتماد ملی هم بر این باور است و در این باره به «ایلنا» گفته: «من معتقدم منفعت‌طلبی و زیاده‌خواهی که در بعضی از دوستان در اردوگاه اصولگرایی به چشم می‌خورد موجب می‌شود که یا اجازه رشد، توسعه و تعاملات سازنده بین‌المللی را نمی‌دهند یا اگر هم اجازه بدهند معتقدند که توسط خودشان انجام شود. لذا اکنون که شرایط در تحولات سیاست بین‌الملل تغییر کرده و احتمال بازگشت بایدن به برجام باتوجه به وعده‌های انتخاباتی‌اش وجود دارد، گروه‌های داخلی که راه پیروزی در انتخابات را برای خود دشوار می‌بینند، ساز ناموافق کوک می‌کنند.» به نظر می‌رسد که اصولگرایان فعلا علاوه بر رایزنی‌های پشت پرده انتخاباتی موضوع فشار بر دولت را نیز در دستور کار دارند تا با تضعیف دولت در همه زمینه‌ها اعم از اقتصاد تا دیپلماسی تبلیغات انتخاباتی خود را پر و پیمان کنند و شاید بتوان پیش‌بینی کرد که این حملات و تنگ کردن عرصه کار برای دولت در ماه‌های آینده تشدید شود.
 

منبع: اعتماد