مدار سیاره‌‏های اولیه درابتدا خیلی به خورشید نزدیک و تقریبا دایره‎ای بود ولی همان نیرویی که باعث افتادن سیب از درخت می‎شود، یعنی جاذبه باعث شد شکل منظومه شمسی ما تغییر کند. نیروی جاذبه کاری کرد که سیارات سنگین‎تری که ازجنس خاک و سنگ هستند، بیشتر جذب خورشید شوند و در مدارهایی نزدیک‎تر به خورشید قرار بگیرند. همچنین سیاره‎هایی که گازی بودند و سبک‎تر، کمتر توسط جاذبه خورشید کشیده‌بشوند و کمی دورتر و بعد از سیارات سنگی جای بگیرند. شاید بپرسید دانشمندان ازکجا می‌‏دانند منظومه شمسی چطور شکل گرفته و به‌مرور تغییر کرده‌است؟ خب سیاره‎شناس‎ها با مهندسی معکوس، فرایند شکل‎گیری سیارات را مدل‎سازی می‎کنند. یعنی با دادن اطلاعات فعلی منظومه شمسی می‎توانند شکل‎های اولیه آن را به کمک نرم‎افزارهای مخصوص شبیه‎سازی کنند. انگار که دارند صحنه یک تصادف رانندگی را به عقب برمی‎گردانند تا بفهمند چه اتفاقی افتاده و مثلا کدام خودرو سرعت بیشتری داشته و در چه جهتی حرکت می‎کرده‌است. در واقع می‎شود گفت آن‌ها فهمیده‎اند که خورشید و سیارات منظومه شمسی تقریبا هم‌سن‌وسال هستند و بعد از پدیدآمدن خورشید، کم‌کم سیارات تکامل پیدا کردند و به‌شکل امروزی درآمدند. 

 نویسنده : مریم ملی / روزنامه نگار

منبع: خراسان