انتخابات 1400 را بدون شک می‌توان یکی از مهم‌ترین انتخابات‌های ریاست جمهوری در چند سال اخیر عنوان کرد، انتخاباتی شاید با سناریوهای غیرقابل پیش‌بینی که ممکن است توسط شخصیت‌ها و جریان‌های سیاسی راهبری شود.
آن‌چه که در انتخابات مجلس سال 98 گذشت، مشارکتی که نسبت به دوره گذشته کاهش قابل توجهی را نشان می‌داد و حضور کم‌رنگ برخی از گروه‌های سیاسی، چالش‌های زیادی را درباره استراتژی و رویکرد احزاب و جریان‌ها به‌خصوص اصلاح‌طلبان نسبت به انتخابات 1400 ایجاد می‌کند.
به گزارش ایسنا، گمانه‌زنی‌های فراوانی درباره مردان میدان 1400 مطرح می‌شود، اما نکته قابل توجه در این میان چگونگی حضور احزاب، گروه‌ها و جناح‌های سیاسی در انتخابات است، اینکه آیا اصلاح‌طلبان دست به ائتلاف می‌زنند یا بار دیگر تن به کاندیدای نیابتی می‌دهند؟ در آن سوی میدان آیا جبهه پایداری در کنار اصولگرایان قرار می‌گیرد، از اردوگاه اصولگرایی آوای وحدت نواخته می‌شود؟ آیا با تعدد یا فقدان کاندیدا روبه‌رو خواهیم بود؟ و ...
مروری بر اظهارات دبیران و روسای احزاب و فعالان سیاسی درباره آینده انتخابات ریاست جمهوری 1400، شاید پاسخ به این سوالات را کمی شفاف‌تر کند.
اصلاح‌طلبان با کاندیدای نیابتی وارد میدان می‌شود؟
با توجه به تجربه انتخابات‌های گذشته ریاست جمهوری و مجلس که در آن، اصلاح‌طلبان به حمایت از کاندیداهای نیابتی و غیراصلاح‌طلب رو آورده بودند و عده‌ای از آنها نتایج حاصل از این اقدام را به عنوان یک آسیب برای این جریان تلقی می‌کردند، این روزها برخی از احزاب و فعالان اصلاح‌طلب حمایت از کاندیداهای غیر اصلاح‌طلب را رد می‌کنند و بر حمایت از کاندیداهای باسابقه در این جناح تاکید می‌ورزند. چنان‌که احمد حکیمی پور، دبیرکل حزب اراده ملت ایران اسلامی در این مورد بیان می‌کند: اصلاح طلبان در انتخابات ریاست جمهوری 1400 از نامزد نیابتی حمایت نخواهند کرد و با نامزد اختصاصی خود وارد عرصه رقابت می‌شوند.
احمد شریف، عضو شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان نیز در مورد معرفی کاندیدای اصلاح‌طلب گفت: معتقدم دیگر اصلاح‌طلبان به این نتیجه رسیدند که اگر قرار است که کاندیدایی برای انتخابات ریاست جمهوری معرفی کنند این کاندیدا حتما باید شناسنامه اصلاحات داشته باشد و سابقه روشن و شفافی در گذشته داشته و معتقد به اصلاح‌طلبی باشد تا در صورت احراز پست ریاست جمهوری برنامه‌های اصلاح‌طلبان را اجرا کند. وی افزود: کاندیدای ما حتما باید این را ابراز کند که نسبت به جریان اصلاحات وفادار است، او نباید که خود را فراجناحی بداند، اما از یک جریان انتظار حمایت داشته باشد.
علی صوفی، عضو شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان نیز با اشاره به انتخابات مجلس سال 1398 به عنوان نمونه‌ای از راهبرد صرف حمایت از کاندیدای اصلاح‌طلب اشاره و خاطرنشان کرد: قطعاً می‌توانم اعلام کنم سیاست انتخابات 92 تا 96 دیگر تکرار نخواهد شد، به جهت آنکه تبعات آن، نارضایتی مردم و اوضاع نابسامان اقتصادی کشور است و اگر هم بخواهم سند ارائه کنم باید به راهبرد اصلاح طلبان در انتخابات 98 اشاره کنم. وی اضافه کرد: در آن مقطع از انتخابات اعلام شده بود، راهبرد ما تعیین کاندیداهای اصلاح طلب است؛ یعنی اصلاحطلبِ شناسنامه دار و شناخته شده باشند، پس دیگر بحث ائتلاف و یا روی آوردن به افراد غیر اصلاح طلب در مقابل رقیب اصلی در آن راهبرد نفی شده است. صوفی افزود: تاکید شد اگر ما، کاندیداهای اصلاح‌طلب داشته باشیم فهرست می‌دهیم در غیر این صورت فهرستی ارائه نمی‌کنیم، کما اینکه شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان همین سیاست را در انتخابات 98 اعمال کرد. این عضو شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان همچنین بر دو رویکرد انسجام‌بخشی و اجماع‌سازی در جریان اصلاحات تاکید کرد.
برخی از احزاب اصلاح‌طلب به شکلی از معرفی کاندیدای حزب خود و سخنی از هماهنگی با شورای عالی سیاستگذاری مطرح نکرده‌اند، چنان‌که حسین نورانی‌نژاد، سخنگوی حزب اتحاد ملت در این مورد عنوان کرد: با کاندیدای خودمان در انتخابات شرکت می‌کنیم فعلا در حزب فقط صحبت شده کاندیدای حزبی خودمان را داشته باشیم و فعلا بنایی بر استفاده از کاندیدای نیابتی نداریم. همچنین تا کنون درباره هیچ مصداقی برای انتخاب کاندیدا صحبت نکرده‌ایم.
احزاب اصلاح‌طلب دیگری همچون حزب اعتماد ملی مشخصا بر هماهنگی با شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان تاکید کرده‌اند. کارگزاران سازندگی اما مشخصا برنامه جدی‌تری برای حضور قطعی در انتخابات به ویژه با با کاندیدای حزبی دارند.
اما آنطور که مشخص است کماکان برنامه مشخص و مدونی در میان احزاب و حتی درون احزاب اصلاح‌طلب وجود ندارد و احزاب مختلف فعلا در حال بررسی شرایط و انجام گفت‌وگوهای درون‌حزبی هستند.
تکاپوهای اصولگرایی
در آن سوی فضای انتخابات احزاب اصولگرا نیز شرایط مشابهی دارند و آنطور که مشخص است به جمع‌بندی نهایی نرسیده‌اند و فعلا خبری از ائتلاف نیست و باید منتظر معرفی کاندیداهای مختلف از سوی این احزاب باشیم.
سید محمد حسینی، دبیرکل کانون دانشگاهیان ایران اسلامی خاطرنشان کرد: جلساتی به صورت پراکنده در حال برگزاری است بدین معنا که تشکلها و احزاب اصولگرا هم به صورت جداگانه و هم در قالب چند جبهه، جلساتی را برگزار می‌کنند ولی هنوز انسجام لازم ایجاد نشده است. وی افزود: هنوز تصمیم واحدی درباره ساز و کارانتخابات ریاست جمهوری 1400 اتخاذ نشده است؛ به بیانی دیگر مانند دوران قبل که جبهه مردمی یا شورای ائتلاف، به جمع‌بندی می‌پرداخت هنوز چنین محوریتی شکل نگرفته است.
جبهه پایداری، جبهه پیروان خط امام و رهبری و حزب موتلفه اسلامی هم از جمله جریان‌های اصولگرایی هستند که بر فعال‌تر بودن نقش خود در انتخابات آتی تاکید دارند.
گزینه نظامی مورد وفاق اصولگرایان قرار می‌گیرد؟
حمیدرضا ترقی، عضو شورای مرکزی حزب موتلفه درمورد گزینه‌های انتخابات 1400 عنوان کرد: گرایش به نیروی مدیریت جهادی و اقتصادی است تا سایر گرایش‌ها، ولی روی مصادیق هیچ بحثی نشده است و اگر در بین گزینه‌ها یک فرد نظامی باشد که شاخص‌های لازم را داشته باشد، تعصبی وجود نخواهد داشت که آن فرد نظامی است.
برخی از احزاب اصولگرا نیز فعلا در صدد حضور حمایتی در جریان انتخابات هستند، چنان‌که غلامرضا مصباحی‌مقدم، عضو جامعه روحانیت مبارز گفت: ورود جامعه روحانیت به بحث انتخابات، ورودی فعال همراه با مشارکت با مجموعه شخصیت‌ها و احزاب سیاسی جریان انقلابی است.
حجت‌الاسلام حسین ابراهیمی عضو شورای مرکزی جامعه روحانیت مبارز نیز خاطرنشان کرد: به‌هیچ‌عنوان جامعه روحانیت مبارز تاکنون (17 مهر) ورود مصداقی به انتخابات نداشته چون اکنون برای این کار خیلی زود است.
با تمام این اخبار و صحبت‌ها باید ببینیم که در ماه‌های پیش‌رو فضای انتخاباتی کشور و مولفه‌های تاثیرگذار بر آن به چه شکلی تغییر خواهند کرد و درنتیجه پیش‌بینی‌ها و برنامه‌ریزی‌های کدام حزب یا جریان سیاسی به شرایط آینده نزدیک‌تر خواهد بود و مسیر انتخابات 1400 برای ادامه حرکت کدام احزاب و جریان‌ها مناسب‌تر خواهد بود.
منبع: ابتکار