شاید روزی فکرش را هم نمی‌کرد از پس این روز‌های سخت، لوحی از جنس طلا بر زندگی اش سایه بیندازد؛ روح الله زمانی پسر نوجوان و دستفروشی که نمی‌شود گفت به طور اتفاقی بلکه به طور قطع در پشت همان لبخندِ تلخ و سخت کوشی اش، فکر و آرزویی بزرگ نهفته بود که پایش توسط کارگردانی از جنس خورشید به سینمای ایران باز شد و در پس آن مسیرش رنگ دیگری به خود گرفت و با طلای ونیز گره خورد.
مسیری که در آن از همان ابتدا با وجود دیر رسیدن فیلم سینمایی خورشید به سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر و با وجود حضور این فیلم در بخش خارج از مسابقه، بازهم توانست توانایی روح الله و نوجوانانی از جنس او را به نمایش بگذارد و پس از آن هم در آن سوی مرز‌ها و هفتاد و هفتمین جشنواره ونیز دیده شد که البته نمیتوان نقش کلیدی و مهم مجید مجیدی کارگردان توانمند کشورمان را در این درخشش نادیده گرفت. چرا که مجیدی طی این سال‌ها نشان داد دغدغه مسائلی را دارد که شاید کمتر کسی به سراغ آن می‌رود و بار‌ها توانسته در داخل و خارج از کشور جوایز بسیاری را کسب کند و صدای مردم را از تریبون سینما به گوش جهانیان برساند.
درخشش روح الله زمانی بازیگر فیلم خورشید نشان داد اگر پای اراده و خواستن باشد در پس هر سختی و محدودیت، غیرممکن‌ها ممکن می‌شود.
سینمای ایران شب گذشته در جشنواره ونیز، جشنواره‌ای که پس از تعطیلی جشنواره هایی چون کن و لوکارنو و کارلووی واری اولین جشنواره‌ای بود که در بحران کرونا برگزار شد، با سه نماینده حضور داشت؛ دشت خاموش به کارگردانی احمد بهرامی، جنایت بی دقت به کارگردانی شهرام مکری و خورشید به کارگردانی مجید مجیدی. نمایندگانی که هرکدام با دست پر از این جشنواره بدرقه شدند. موفقیتی که در کنار نشان دادن سینمای قدرتمند ایران به جهان، قوت قلبی است برای جان بی رمق سینماگران کشورمان در این روز‌های کرونایی تا امید داشته باشند، باز هم می توانند در دنیا قدعلم کنند.
منبع: باشگاه خبرنگاران